Realizujemy prace geotechniczne na terenie całej Polski oraz Europy m.in. Słowacji, Czech, Austrii i Niemiec.
W tym roku miała miejsce już 44. edycja Zimowej Szkoły Mechaniki Górotworu i Geoinżynierii. Tym razem motywem przewodnim były interdyscyplinarne wyzwania współczesnej geoinżynierii. Uczestnikami konferencji są zarówno przedstawiciele nauki, jak i biznesu, którzy zajmują się szeroko pojętą dziedziną geoinżynierii. W tej edycji szczególną uwagę poświęcono zagadnieniom budownictwa tunelowego.
Podczas konferencji o doświadczeniach związanych z budownictwem tunelowym opowiedział mgr inż. Konrad Klimkowski, Prezes Zarządu Tergon. Referat stanowił omówienie przykładowych rozwiązań oraz wynikających z nich trudności realizacyjnych – na podstawie realizowanych wyjść ewakuacyjnych wykonywanych podczas budowy tunelu pod rzeką Świną w Świnoujściu oraz łączników tunelowych zrealizowanych na budowie II Linii Metra w Warszawie.
Zapraszamy do zapoznania się ze skrótem referatu.
Łączniki tunelowe oraz wyjścia ewakuacyjne to niezwykle istotny zakres prac, który mimo niewielkiego udziału, stanowi zwykle jeden z trudniejszych elementów robót prowadzonych w ramach inwestycji tunelowych. Dopuszczalny rodzaj oraz lokalizacja wyjść ewakuacyjnych są ściśle określone przez zapisy Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie. Wymóg wykonywania wyjść ewakuacyjnych w odległościach nie większych niż 500 m pomiędzy nimi oraz wlotami do tunelu, często wymusza ich lokalizację w miejscach o skomplikowanych warunkach gruntowo – wodnych. To przysparza projektantom oraz wykonawcom wielu problemów koniecznych do przezwyciężenia, celem zapewnienia bezpieczeństwa przyszłym użytkownikom.
Obecnie dostępne technologie pozwalają na skuteczne radzenie sobie z trudnościami, jednak nie eliminują w pełni znacznego poziomu ryzyka, jakie występuje na etapie wykonawstwa.
W tunelu pod rzeką Świną drążonym maszyną TBM i obudowanym betonowymi pierścieniami, zgodnie z wymogami konieczne było wykonanie dwóch wyjść ewakuacyjnych. Projekt przewidywał przeprowadzenie drogi ewakuacyjnej w szczelnym prefabrykowanym korytarzu żelbetowym znajdującym się pod płytą jezdną. Wyjątkowe skomplikowanie prac na tej realizacji spowodowane było koniecznością przeprowadzenia ich w zmrożonym gruncie. Jego mrożenie trwało około 60 dni, a gwarancja utrzymania odpowiednich warunków była ściśle określona na 14 dni. Jakiekolwiek opóźnienia mogły spowodować rozmrożenie, a tym samym niebezpieczne osunięcia gruntu i zalanie tunelu.
Innym przykładem sposobu spełnienia wymogu zapewnienia wyjść ewakuacyjnych jest budowa łączników w tunelach dwunitkowych. Tego typu przejścia realizowane były np. na budowie II Linii Metra w Warszawie. Ich wykonanie poprzedzone zostało stabilizacją gruntu w technologii jet-grouting. Kolejnymi pracami było m.in. wzmocnienie obudowy tunelu głównego za pomocą pierścieni stalowych, wykonanie otworów w obudowie tunelu, drążenie w gruncie stabilizowanym cementem wraz z postępującym wzmocnieniem łącznika ramami stalowymi oraz obudową wstępną z torkretu, wykonanie izolacji przeciwwodnej oraz konstrukcji żelbetowej.
Prace tunelowe to niezwykle ciekawa i stale rozwijająca się dziedzina, która wymaga szczególnego podejścia i wysokiej specjalizacji projektowej oraz wykonawczej.
